بررسی اثر مکمل یاری ویتامین d بر میزان مقاومت به انسولین در بیماران مبتلا به کبد چرب غیر الکلی

مقدمه: کبد چرب غیر الکلی، از شایع ترین بیماری های مزمن کبدی در سراسر دنیا می باشد. شیوع این بیماری در ایران، در حدود 35 درصد است. اختلالات شاخص های قندی در بیماران مبتلا به کبد چرب غیر الکلی دیده می شود. در چندین مطالعه، مکمل یاری با ویتامین d، باعث متعادل شدن شاخص های قندی شده است. هدف از این مطالعه، بررسی اثر مکمل یاری ویتامین d بر شاخص های قندی در بیماران مبتلا به کبد چرب غیر الکلی بود. روش ها: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی انجام شد. 60 بیمار مبتلا به کبد چرب غیر الکلی در گروه مورد و شاهد (دارونما) قرار داشتند و به مدت 10 هفته، به گروه مورد، هفته ای یک عدد پرل 50000 واحد بین الملل ویتامین d داده شد و به گروه شاهد نیز هفته ای یک عدد دارونما داده شد. اندازه گیری شاخص گلایسمیک افراد در ابتدا و انتهای مطالعه انجام گردید. داده ها با استفاده از آزمون ancova (analysis of covariance) و regression در نرم افزار spss تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: در پایان مطالعه، سطح ویتامین d سرم در مقایسه با گروه شاهد به طور معنی داری افزایش یافته بود. مقاومت انسولینی و سطح قند خون ناشتا در مقایسه با گروه شاهد کاهش داشت؛ اما این اثر، از نظر آماری معنی دار نبود. مکمل یاری ویتامین d بر سایر متغیرها اثر معنی داری نشان نداد. نتیجه گیری: مکمل یاری ویتامین d در بیماران مبتلا به کبد چرب غیر الکلی، ممکن است مقاومت انسولینی را کاهش دهد. مطالعات بیشتری با تعداد نمونه ی بیشتر و طراحی قوی تر باید در این زمینه انجام شود.